به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، اگر ابتدا کمی درباره ستون فقرات خود، نحوه ساخت آن و محل یافتن دیسک‌های گردنی خود بدانید، کمک می‌کند تا بهترین درمان را انتخاب کنید و با نوع آسیب و درد خود آشنا شوید. ستون فقرات از استخوان‌هایی به نام مهره تشکیل شده است. آن‌ها بدن را راست نگه می‌دارند. مهره‌ها همچنین اطراف نخاع را احاطه کرده و از آن در برابر صدمات احتمالی محافظت میکنند که شبیه لوله‌ای است که مایعی از وسط آن عبور می‌کند. از مغز تا انتهای ستون فقرات کشیده می‌شود. در بین مهره‌ها بالشتک‌های اسفنجی به نام دیسک وجود دارد. آن‌ها مانند یک محافظ و ضربه‌گیر برای حرکات منظم و همچنین پریدن، دویدن و سایر فعالیت‌هایی که باعث فرسودگی بدن می‌شوند عمل میکنند. ستون فقرات دارای سه بخش اصلی است، که از بالا به پایین شامل بخش‌های زیر است:
گردن
قفسه سینه
کمری
علت درد سمت راست کمر
درد در بالای سمت راست کمر می‌تواند از خفیف تا ناتوان کننده متغیر باشد. این می‌تواند به آزادی حرکت کمتر منجر شود و انجام کارهای روزانه را سخت کند.
این قسمت از پایه گردن شروع می‌شود و تا سمت راست قفسه سینه ادامه می‌یابد. این ناحیه از بدن شامل بالای ستون فقرات قفسه سینه است که به قسمت کوچک پشت ختم می‌شود. درد در قسمت بالای سمت راست کمر اغلب به دلیل مشکلات ستون فقرات ایجاد می‌شود، از جمله:
مهره‌ها این استخوان‌های کوچک ستون فقرات را تشکیل می‌دهند و به قفسه سینه متصل می‌شوند. دیسک‌های ستون فقرات که بین هر مهره قرار دارند، داخل اسفنجی و بیرونی سخت دارند. دیسک‌ها طوری طراحی شده‌اند که هنگام راه رفتن، دویدن یا پریدن، ضربه را جذب کنند.
ماهیچه‌ها، رباط‌ها و تاندون‌ها، این‌ها نوارهایی از بافت همبند فیبری هستند که ستون فقرات را در جای خود نگه می‌دارند.
اعصاب، دسته‌ای از الیاف هستند که ارتباط بین مغز، نخاع، ماهیچه‌ها و اندام‌های داخلی را تسهیل میکنند.
گاهی اوقات، درد در این ناحیه از بدن می‌تواند ناشی از شرایط جدی و بالقوه کشنده باشد، مانند عفونت ستون فقرات، سرطان ریه، آمبولی ریه یا التهاب کیسه صفرا.
درد در قسمت بالای سمت راست می‌تواند مزمن یا حاد باشد. نوع دردی که احساس می‌کنید نیز می‌تواند از تیز و ضربان دار تا مبهم و ضربان دار متفاوت باشد. درد بالای سمت راست کمر ناشی از طیف وسیعی از شرایط است. متخصص حرکات اصلاحی علت، نوع درد و همچنین بهترین درمان برای آن را تعیین می‌کند.
درمان دیسک گردن در منزل
با توجه به زندگی امروزه اگر مانند اکثر مردم هستید، احتمالاً زندگی پرمشغله و پرتلاطمی دارید؛ اما اگر دارای بیماری دیسک گردن هستید و درد گردن افزایش یافته است، مهم است که به طور موقت فعالیت‌های شدید را کاهش دهید.
در حالی که در حال استراحت هستید، یک موقعیت راحت پیدا کنید، وضعیتی که کمترین میزان گردن درد را برای ایجاد کند. می‌توانید یک حوله یا یک بالش زیر گردن خود قرار دهید تا گردن در حالت خنثی نگه داشته شود. استراحت به این معنی نیست که به رختخواب بروید و کاملاً بی‌حرکت بمانید.
بی‌حرکت ماندن بیش از یک یا دو روز در واقع می‌تواند مضر باشد زیرا می‌تواند عضلات نگه‌دارنده گردن را در آن وضعیت تثبیت کند و در واقع درد گردن را در طولانی مدت افزایش دهد.
در حالی که گردن در حال بهبود است، سطح فعالیت خود را با آنچه می‌توانید راحت انجام دهید تنظیم کنید. با پیشرفت، سطح فعالیت خود را به تدریج به حالت عادی افزایش دهید.
به طور کلی، توصیه می‌شود از یخ در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول پس از آسیب برای کاهش تورم و به دنبال آن گرما برای شل شدن عضلات و بهبود سفتی استفاده کنید؛ اما با بیماری دیسک گردن، نه گرما و نه سرما به اندازه‌ای عمیق نفوذ نمی‌کنند که التهاب را تسکین دهند، بنابراین از هر کدام که احساس بهتری دارید استفاده کنید. صرف نظر از اینکه سرما یا گرما را انتخاب می‌کنید، آن را فقط حدود ۲۰ دقیقه در یک زمان نگه دارید و سپس حداقل ۴۰ دقیقه آن را کنار بگذارید.
یخ یا منبع گرما را در یک حوله بپیچید و هرگز آن را مستقیماً روی پوست خود قرار ندهید وگرنه ممکن است دچار سوختگی شدید شوید.
بیشتر بخوانید : درمان دیسک کمر و بیرون زدگی دیسک
فرادید| شواهد اِعمال مته‌کاری در ۵ تا ۱۰ درصدِ تمام جمجمه‌های عصر نوسنگی (۳۰۰۰-۸۰۰۰ پیش از میلاد) از اروپا، اسکاندیناوی، روسیه، آمریکای شمالی و جنوبی و چین، همین‌طور بسیاری از مناطق دیگر وجود دارد.
به گزارش فرادید، از مته‌کاری به شکل سنتی برای درمان انواعی از بیماری‌های مختلف از زخم‌های سر گرفته تا بیماری صرع استفاده میشد. شاید شگفت‌آورترین حقیقت درباره‌ی این پروسه این است که مردم از این عمل جان سالم به در می‌بردند: بسیاری از جمجمه‌های باستانی حاوی شواهدی هستند که نشان می‌دهد مته‌کاری در زمان حیات فرد، چندین بار روی سر او انجام شده است.
از مته‌کاری برای درمان درد‌های فیزیکی و روانی استفاده میشد
علاوه بر این شواهد نشان می‌دهد که از مته‌کاری برای درمان درد‌های مختلف استفاده میشده است. به نظر میرسد که این روش بیشتر در مورد کسانی اعمال میشد که از ناحیه‌ی سر دچار جراحت شده یا به عنوان یک عمل اورژانسی پس از زخم‌های سر انجام میشد. این عمل اجازه می‌داد بخش‌های شکسته‌ی استخوان را بردارند و خونی را خالی و تمیز کنند که اگر پس از وارد شدن ضربه به سر از جمجمه خارج نمیشد ممکن بود زیر آن به جریان بیفتد.
هرچیزی از حوادث شکار، حیوانات وحشی، زمین خوردن یا اسلحه می‌توانست موجب وارد آمدن ضربه و جراحت به سر شود، با این حال از مته‌کاری بیشتر در فرهنگ‌هایی استفاده میشد که از اسلحه زیاد استفاده می‌کردند. روشن است که مته‌کاری گاهی‌اوقات برای درمان بیماری‌ها یا اختلالات روانی از قبیل صرع هم کاربرد داشته است. این روش درمانی تا قرن هجدهم ادامه داشت.
برای مثال، آرتائوس پزشک روم باستان (قرن دوم پس از میلاد) درباره‌ی کاربرد این روش در درمان صرع نوشته و آن را توصیه کرده است. این احتمال نیز وجود دارد که از مته‌کاری در برخی مراسم برای بیرون کشیدن ارواح از بدن استفاده می‌کردند و از فرهنگ‌های مختلف شواهدی به دست آمده که نشان می‌دهد بخش‌های بیرون‌کشیده شده از جمجمه بعداً به عنوان حرز یا یادگار توسط صاحب آن پوشیده میشد.
مته‌کاری به روش‌های مختلفی انجام میشد
مته‌کاری در طول تاریخ به پنج روش انجام میشد. در یک روش، بخشی از جمجمه را با ایجاد برش‌های متقاطع مستطیلی با استفاده از آبسدین (سنگ آتشفشانی سیاه و شیشه‌مانند)، سنگ چخماق یا چاقو‌های سنگی و بعد‌ها با چاقو‌های فلزی تیز برمی‌داشتند. این روش بیش از همه روی جمجمه‌های پرو اعمال شده است.
جراحی مغز و اعصاب روی جمجمه‌های فرانسوی با باز کردن جمجمه توسط یک تکه سنگ چخماق انجام میشد. این روش کند بود اما بسیار رواج داشت و تا دوره‌ی رنسانس هم از آن استفاده میشد. روش دیگر ایجاد برشی به شکل یک شیار مدور در جمجمه و سپس برداشتن دایره‌ی کوچکی از استخوان بود. این تکنیک در کنیا رایج بود و به صورت گسترده از آن استفاده میشد.
روش رایج دیگر سوراخ کردن دایره‌ای متشکل از سوراخ‌های به هم نزدیک و سپس برش یا تراشیدن استخوان بین سوراخ‌ها بود. گاهی‌اوقات از مته‌ی مدور یا اره استوانه‌ای استفاده میشد که یک سوزن مرکزی جمع‌شدنی و یک دسته‌ی متقاطع داشت. این تجهیزات در طول تاریخ نسبتاً بدون تغییر ماندند و گاهی‌اوقات هنوز در عمل‌های مشابه از آن‌ها استفاده می‌شود.
مردم از این عمل‌ها جان سالم به در می‌بردند
مته‌کاری یک پروسه‌ی ماهرانه بود که معمولاً روی افرادی که زخم‌های سرشان خطرناک بود انجام میشد. شواهد سوراخ‌های بهبودیافته جمجمه نشان می‌دهد که در ۵۰ تا ۹۰ درصد موارد، افراد از این عمل‌ها جان سالم به در می‌بردند. با این حال، این روش همیشه مورد تایید نبود: در قرن هجدهم، اساساً جوامع علمی اروپا و آمریکای شمالی از کشف این حقیقت که بسیاری از جمجمه‌های مته‌کاری‌شده‌ی باستانی حاوی شواهدی هستند که نشان می‌دهد فرد بیمار از این عمل جان سالم به در برده، بهت‌زده شدند.
از آنجا که نرخ بقاء برای مته‌کاری در بیمارستان‌های خود این جوامع به ندرت به ۱۰ درصد می‌رسید، جای تعجب بود که جمجمه‌های ترمیم‌شده با مته‌کاری متعلق به فرهنگ‌های کمتر پیشرفته بود. دانشمندان نمی‌دانند این جوامع چطور توانسته‌اند با موفقیت این جراحی‌ها را انجام دهند.
اما بیمارستان‌های غربیِ قرن هجدهمی متوجه خطرات عفونت نبودند: ابتلا به بیماری در بیمارستان‌های غربی شایع بود و معمولاً منجر به مرگ بیمارانی میشد که نه حین عملِ مته‌کاری بلکه پس از عمل و در اثر عفونت جانشان را از دست میدادند.
بیشتر بخوانید : متخصص مغزو اعصاب کیست
مته‌کاری هنوز انجام می‌شود
امروز هنوز مته‌کاری اعمال می‌شود، اگرچه نام متفاوتی دارد و با ابزار ضدعفونی‌شده و ایمن‌تری انجام می‌شود. برای مثال، لوبوتومی جلوی مغزی، پیشروی لوبوتومی، شامل ایجاد سوراخ در جمجمه، داخل کردن یک ابزار و از بین بردن بخش‌هایی از مغز می‌شود. جراحان معاصر برای هماتوم‌های (جمع شدن خون در بخشی از بدن) اپیدورال و ساب‌دورال و برای دسترسی به جراحی برای سایر روش‌های جراحی مغز و اعصاب، جمجمه‌بُری یا کرانیوتومی انجام می‌دهند.
برخلاف مته‌کاری سنتی، معمولاً بخش برداشته شده‌ی جمجمه تا جای ممکن به سرعت جایگزین می‌شود و ابزاری مانند مته‌های جمجمه برای عمل روی جمجمه و بافت نرم، آسیب‌زایی کمتری دارند. امروزه، در برخی موارد افراد به عمد روی خودشان مته‌کاری را اعمال میکنند. برای مثال، گروه بین‌المللی حمایت از مته‌کاری بر این اساس حامی این روش است که این روش آموزندگی و هوشیاری پیشرفته را میسر می‌سازد. در دهه‌ی ۱۹۷۰، مردی به نام پیتر هالورسون جمجمه‌ی خودش را مته‌کاری کرد تا افسردگی‌اش را درمان کند.
خبرگزاری صدا و سیما - گشایش سه نمایشگاه صنعتبه گزارشتحریک نواحی عمیق مغز، بدون جراحی، انجام شد گروهی از محققان دانشگاه علوم و فناوری پونگ، در کره‌جنوبی، با همکاری موسسه فناوری جورجیا، روشی را برای تحریک عمیق مغز بدون جراحی ایجاد کرده‌اند. پژوهشگران دراین تحقیق عبور نانوذرات پیزوالکتریک از طریق سد خونی مغز (BBB) را نشان دادند که با استفاده از انفجار‌های فراصوت نانوذرات را به تولید پالس های الکتریسیته وادار می کند.
تحقیقات قبلی نشان داده است که با استفاده از مقادیر کمی از برق در قسمت‌های خاصی از مغز می‌توان افراد مبتلا به اختلالات مغزی مانند صرع یا بیماری پارکینسون را درمان کرد. متأسفانه، چنین درمانی شامل عمل جراحی مغز برای کاشت الکترود‌های کوچکی است که خطرات زیادی برای بیماران ایجاد می‌کند. در این تلاش جدید، گروهی که در کره کار می‌کند روشی را برای تحریک عمیق مغز بدون جراحی ایجاد کرد.
محققان نوع خاصی از نانوذرات پیزوالکتریک را ایجاد کردند که می‌تواند مسیر خود را برای ورود به مغز پیدا کند. نانوذرات از نوعی بودند که هنگام تحریک با امواج فراصوت، الکتریسیته ایجاد میکنند. تحقیقات قبلی نشان داده است که اکسید نیتریک به دلیل واکنش شدیدی که دارد، می‌تواند عملکرد BBB را برای مدت زمان کوتاهی مختل کند. محققان برای اینکه نانوذرات خود را از طریق BBB عبور دهند، آن‌ها را با تیتانات باریم و سپس یک لایه اکسید نیتریک مخلوط با پلیدوپامین پوشش دادند.
بیشتر بخوانید : پارکینسون چیست
محققان برای اولین بار نانوذرات را با قرار دادن آن‌ها در معرض امواج فراصوت آزمایش کردند. آن‌ها دریافتند که پاسخ همانطور بود که انتظار می‌رفت. آن‌ها در یک ظرف با سلول‌های نورون مانند، نانوذرات خود را آزمایش کردند و دریافتند که هنگام استفاده از فراصوت، غلظت داخل سلولی کانال‌های Ca ۲ افزایش یافته است که نشان می‌دهد سلول‌ها همانطور که امیدوار بودند از نظر الکتریکی تحریک شده‌اند.
در مرحله بعد، محققان نانوذرات خود را روی موش‌های آزمایش کردند و نتایج نشان داد که نانوذرات از BBB عبور کرده‌اند. آن‌ها این کار را با استفاده از فراصوت و نانوذرات انجام دادند که منجر به افزایش سطح دوپامین شد. سرانجام، محققان رفتار مدل‌های موش مبتلا به پارکینسون را پس از تحریک عمیق مغز از طریق نانوذرات آزمایش و بهبود عملکرد حرکتی را مشاهده کردند.
هرچند هنوز آزمایش‌های بیشتر مورد نیاز است، اما محققان اطمینان دارند که راهی برای تحریک عمیق مغز بیماران بدون نیاز به جراحی پیدا کرده‌اند.
پژوهشگران در مقاله خود که در مجله Nature Biomedical Engineering منتشر شده است جزئیات این فناوری را تشریح کردند.ی در نمایشگاه بین‌المللی مشهد
فانوس زاگرس - گروه علمی: اگر بلوبری بخورید، آلزایمر نمی گیرید! یک مشت بلوبری در روز می‌تواند از زوال عقل جلوگیری کند.
به گزارش برنا، تحقیقات جدید دانشگاه سینسیناتی نشان داده است، مصرف روزانه زغال اخته در میانسالی می‌تواند خطر زوال شناختی افراد را در سال‌های آخر زندگی کاهش دهد. کارآزمایی کوچک انسانی چندین پیشرفت فیزیولوژیکی و شناختی را پس از ۱۲ هفته مصرف روزانه مکمل بلوبری شناسایی کرد.
پس از ۱۲ هفته مصرف روزانه مکمل‌های بلوبری یا زغال اخته آبی، محققان شاهد بهبود‌های سلامت شناختی در شرکت کنندگان کارآزمایی بودند.فواید زغال اخته آبی برای سلامتی به خوبی شناخته شده است. از خواص ترمیم زخم گرفته تا تقویت حافظه. در واقع زغال اخته‌ها بسته‌های کوچکی با مواد مغذی فوق العاده است.
رابرت کریکوریان چندین سال است که درباره اثرات عصبی زغال اخته مطالعه می‌کند. کار قبلی او فواید شناختی متعددی را برای افراد مسن در افزودن بلوبری به رژیم غذایی نشان داد. این مطالعه جدید به بررسی این موضوع پرداخته است که آیا بلوبری‌ها می‌توانند در صورت مصرف منظم در میانسالی عوامل پیشگیرانه مفیدی باشند.
کریکوریان گفت: ما مزایای شناختی زغال اخته را در مطالعات قبلی با افراد مسن مشاهده کرده بودیم و فکر می‌کردیم که ممکن است در افراد جوانتر با مقاومت به انسولین موثر باشد. بیماری آلزایمر، مانند همه بیماری‌های مزمن پیری، در طی سالیان متمادی و از میانسالی شروع می‌شود.
برای آزمایش اثرات مکمل زغال اخته در میانسالی، محققان ۳۳ بزرگسال بین ۵۰ تا ۶۵ سال را ثبت نام کردند. همه شرکت کنندگان حداقل اضافه وزن را داشتند (با شاخص توده بدنی ۲۵ یا بیشتر) و شکایات ذهنی شناختی را گزارش کردند که نشان دهنده مراحل اولیه زوال عقل (کاهش شناختی مرتبط با سن) است.به شرکت کنندگان کورکورانه یک منبع ۱۲ هفته‌ای پودر بلوبری کامل خشک شده یا پودر دارونما داده شد. پودر بلوبری معادل نصف فنجان زغال اخته در روز بود. تعدادی تست شناختی در ابتدا و انتهای کارآزمایی تکمیل شد و چندین بیومارکر متابولیک ردیابی شدند.
به گفته کریکوریان، مهم‌ترین پیشرفت‌های شناختی که پس از ۱۲ هفته مصرف مکمل زغال اخته مشاهده شد، در تست‌های مربوط به عملکرد‌های اجرایی بود. افرادی که پودر زغال اخته را مصرف می‌کردند، بهبودی در سطح انسولین ناشتا و افزایش جداسازی میتوکندری، یک فرآیند سلولی مرتبط با پیری سالم را نشان دادند.البته، مانند همه مطالعات، دراین مطالعه هم اخطار‌های زیادی وجود دارد. گروه کوچک و مدت مصرف کوتاه بود؛ بنابراین دشوار است که فوراً زغال اخته را به عنوان یک غذای قدرتمند برای پیشگیری از زوال عقل معرفی کنید.
بیشتر بخوانید: آلزایمر چیست
کریکوریان از این محدودیت‌ها آگاه است و خواهان انجام مطالعات بیشتر برای تایید این یافته‌ها است. با این حال، او همچنین خاطرنشان می‌کند که اضافه کردن زغال اخته به یک رژیم غذایی متعادل به عنوان بخشی از یک استراتژی گسترده‌تر پیری سالم، هیچ ضرری ندارد.مطالعه جدید در مجله Nutrients منتشر شده است.
به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از وبگاه (سای تک دیلی)، دلایل زیادی برای لذت بردن از یک فنجان چای هیبیسکوس قرمز یاقوتی وجود دارد، از جمله توانایی آن در گرم کردن بدن در زمستان، تقویت سیستم ایمنی، تنظیم فشار خون و کمک به کاهش وزن. اکنون، تحقیقات نشان داده است که می‌تواند بیماری آلزایمر را شکست دهد.
پروفسور کیونگ تای کیم و Ph.D. کیونگ وون جو، کاندیدای دپارتمان علوم زیستی در دانشگاه علم و فناوری پوهانگ (POSTECH)، دریافته است که گوسی پتین موجود در هیبیسکوس، میکروگلیا، سلول‌های ایمنی در مغز را فعال می‌کند.
تحقیقات آن‌ها همچنین نشان داد که این میکروگلیا‌ها می‌توانند آمیلوئید بتا را در مغز حذف کنند تا عملکرد شناختی افراد مبتلا به آلزایمر را بهبود بخشند.
AD زمانی شروع می‌شود که توده‌های پروتئین Aβ و Tau رسوباتی را در بافت مغز تشکیل می‌دهند. میکروگلیا چنین تجمعاتی (فاگوسیتوز) را برای محافظت از مغز درونی می‌کند. با این حال، قرار گرفتن مداوم در معرض Aβ در نهایت میکروگلیا را خسته می‌کند و منجر به یک واکنش التهابی مزمن و آسیب در سلول‌های عصبی می‌شود. در نتیجه، قربانی دچار زوال شناختی و از دست دادن حافظه می‌شود.
تیم POSTECH در حالی که به دنبال یک درمان جدید AD بدون عوارض جانبی جدی بود، روی گوسی‌پتین، یک ترکیب فلاونوئیدی موجود در هیبیسکوس، که به عنوان Hibiscus sabdariffa یا roselle نیز شناخته می‌شود، تمرکز کردند.
تیم تحقیقاتی موش‌های مدل AD را با گوسی پتین از طریق تزریق داخل معده به مدت سه ماه درمان کردند و به این نتیجه رسیدند که حافظه و شناخت ضعیف آن‌ها تقریباً به سطح طبیعی بازگردانده شده است. علاوه بر این، آن‌ها شاهد کاهش در انواع مختلف دانه‌های Aβ بودند که معمولاً در بافت مغز با زوال عقل نوع AD یافت می‌شوند.
بیشتر بخوانید : مرکز نورفیدبک
محققان سپس با پروفسور جونگ کیونگ کیم (بخش علوم زیستی در POSTECH) همکاری کردند و به توالی یابی RNA تک سلولی ادامه دادند. تجزیه و تحلیل نشان داد که گوسی پتین از بیان ژن‌های مرتبط با گلیوز جلوگیری می‌کند، که باعث افزایش واکنش‌های التهابی مزمن می‌شود و در عین حال بیان ژن‌های مرتبط با فاگوسیتوز Aβ را افزایش می‌دهد. به عبارت دیگر، گوسی پتین پاکسازی Aβ میکروگلیا را تسهیل کرد.
پروفسور کیونگ تای کیم توضیح داد: ما تأیید کرده‌ایم که حذف دانه‌های Aβ رسوب‌شده در مغز در پیشگیری و درمان زوال عقل مؤثر است. گوسی پتین از هیبیسکوس به توسعه دارویی ایمن و مقرون به صرفه برای بیماران مبتلا به AD کمک می‌کند.