به گزارش اقتصادنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، چای سبز حاوی فواید بسیار زیادی است که می‌تواند سلامت انسان را تقویت کند و این فواید فقط به کاهش وزن محدود نیست؛ بلکه می‌تواند به پوست و مو نیز طراوت ببخشد.
زمان نوشیدن چای سبز بسیار مهم است؛ به گونه‌ای که برخی اوقات نوشیدن آن بیشتر از آنکه مفید باشد مضر است، بنابراین باید برخی اوقات که در این گزارش به آن اشاره می‌شود از نوشیدن چای سبز پرهیز کرد.
اگر از مشکلات بی خوابی رنج می‌برید، شما نباید پیش از خواب چای سبز بنوشید. علی رغم آنکه این چای به خواص آرامبخشی معروف است، اما مشوق مناسبی برای خواب نیست، زیرا حاوی ماده کافئین بوده و می‌تواند ترشح میلاتونین را کاهش دهد که این موضوع مانع از خواب راحت و مناسب خواهد بود.
شاید تا به حال گمان می‌کردید نوشیدن چای سبز با معده خالی می‌تواند منجر به آغاز فرآیند متابولیسم و سوخت و ساز غذا شود، اما واقعیت غیر از این است؛ به گونه‌ای که آنتی اکسیدان قوی و بولیفینول موجود در چای سبز اسید معده را افزایش می‌دهد که این حالت ممکن است باعث ناراحتی معده شود.
اگر عادت دارید که داروهایتان را با یک فنجان چای میل کنید، باید این کار را متوقف کنید؛ چراکه خوردن دارو همراه و یا پس از نوشیدن چای سبز زیانبار بوده و ترکیب مواد شیمایی موجود در داروها با چای سبز موجب ترش کردن می شود؛ بنابراین همیشه توصیه می‌شود داروهایتان را فقط با آب میل کنید.
چای سبز به فرآیند هضم غذا کمک می‌کند، اما اگر شما همراه غذا یا بلافاصله پس از آن این چای را بنوشید مانع از جذب عناصر غذایی برای بدن شده که در دراز مدت منجر به کمبود بسیاری از مواد مغذی و مورد نیاز در بدنتان خواهد شد؛ در نتیجه توصیه می‌شود دستکم بین وعده غذایی و نوشیدن چای سبز یک ساعت فاصله بیند
بیشتر بخوانید : درمان بی خوابی
فیزیوتراپی ورزشی چیست؟
فیزیوتراپی ورزشی رشته ای است که توسط یک فیزیوتراپ ورزشی یا فیزیوتراپ ورزشی انجام می شود. این بدان معنی است که او دارای تخصص و تخصص خاصی در مراقبت از بیماران ورزشی (آماتور و حرفه ای) در تمام سنین است.
این درمانگر فرد مرجع برای درمان آسیب های ورزشی و مراقبت هایی است که برای بهبود عملکرد ورزشی پس از تصادف نیاز به بهبودی سریع دارد.
فیزیوتراپی در منزل خدماتی است که به طور فزی اینده ای مورد تقاضای بیمارانی است که به دلایل مختلف نمی توانند به مراکز درمانی مراجعه کنند.در اینجا توضیح می دهیم که فیزیوتراپی چیست و در چه مواردی توانبخشی خانگی بهترین گزینه است.
فیزیوتراپی یک تخصص پزشکی است که به پیشگیری و درمان درد و صدمات از طریق تمرینات درمانی و استفاده از عوامل فیزیکی مانند گرما، سرما، ماساژ و غیره اختصاص دارد.به عبارت دیگر، فیزیوتراپی به دنبال حفظ یا بازیابی تحرک و عملکرد بدن از طریق تکنیک های مختلف توانبخشی است.
همانطور که می بینید، تعریف کاملاً گسترده است و به همین دلیل است که در فیزیوتراپی تخصص های فرعی زیادی وجود دارد.
فیزیوتراپ ورزشی چه می کند؟
چه به صورت حرفه ای و چه برای سرگرمی ورزش را انجام دهید، آنها می توانند به عضلات شما فشار وارد کنند و حتی باعث آسیب جدی شوند. اگر این مشکلات از سوی پزشک مراقبت های لازم را دریافت نکنند، می توانند بدتر شوند. اما با کمک فیزیوتراپی ورزشی، اکنون می توان این
آسیب های ناخواسته را درمان کرد و از تکرار (یا بدتر شدن آن ها) جلوگیری کرد.
با استفاده از تکنیک ها و تمرینات مختلف می توانید عملکرد خود را بهبود بخشیده و از آسیب در آینده جلوگیری کنید. هدف فیزیوتراپی ورزشی این است که به شما کمک کند هر چه سریعتر و ایمن به مسیر خود بازگردید. وقتی صحبت از آسیب های عصبی، رباط یا عضله می شود، فیزیوتراپی ورزشی با سایر اختلالات اسکلتی عضلانی متفاوت است .
کدام بیماران به فیزیوتراپی ورزشی نیاز دارند؟
فیزیوتراپیست هایی که در زمینه ورزش و ورزش کار می کنند کار خود را در مکان های مختلف انجام می دهند: باشگاه های ورزشی و تیم های ورزشی. بیماران آنها عمدتاً ورزشکاران برتر یا ورزشکاران نخبه هستند. در حالی که سایر متخصصان نیز در مطب یا کلینیک خصوصی کار می کنند. بیماران آنها عمدتاً ورزشکاران آماتوری هستند که فعالیت بدنی را برای لذت انجام می دهند.
غیر معمول نیست که یک فیزیوگروه تیم با ورزشکاران نخبه یا تیم هایی که به آنها خدمت می کنند سفر کند. این به درمانگر اجازه می‌دهد تا مروری بر هر آنچه در خارج از جلسات توانبخشی اتفاق می‌افتد داشته باشد و در صورت نیاز در خط مقدم باشد (مثلاً یک ورزشکار در طول سفر به خارج از کشور آسیب می‌بیند).
فیزیوتراپیست های ورزشی همچنین با سازمان های مختلف ورزشی برای هماهنگی خدمات فیزیوتراپی، پیشگیری از آسیب، توانبخشی و برنامه های نظارت بر آسیب همکاری می کنند.
فیزیوتراپی ورزشی در مرکز توانبخشی
فیزیو ورزشی چه می کند؟
تشخیص
یک برنامه درمانی ایجاد کنید
سازماندهی و مراقبت از توانبخشی
آماده سازی بدن برای بازگشت به ورزش
پیشگیری از عود
توانبخشی جهانی عضلات
بهبود بافت های آسیب دیده
دو و میدانی مجدد و تناسب اندام
در طول درمان، به عنوان مثال پس از یک ضربه ارتوپدی، هدف از بین بردن درد مفاصل (در صورت آسیب به مفاصل) است. این به فیزیوتراپیست اجازه می دهد تا به یک رویکرد عملکردی و جهانی برای درمان ضایعه نزدیک شود.
در میان ابزارهای مورد استفاده، فیزیوتراپیست ممکن است کشش (در صورت سفتی و در صورت دردناک بودن حرکات) را پیشنهاد دهد. هدف بازیابی دامنه حرکتی و کاهش تنش عضلانی خواهد بود. البته باید مراقب باشید که زیاده روی نکنید تا پارگی های دیگری در رشته های عضلانی ایجاد نشود، هماتوم که برای بهبودی زمان می برد و اثرات التهابی جدیدی ایجاد می کند (که کرایوتراپی می تواند به شما کمک کند)
برگزاری جلسه فیزیوتراپی ورزشی
فیزیوتراپیست جلسه اول را با تعیین اینکه مشکلات بیمار چیست و چقدر شدید است شروع می کند. این ممکن است شامل معاینه و مشاهده بیمار باشد. فیزیوتراپیست ممکن است از بیمار بخواهد راه برود و برخی تمرینات را انجام دهد تا بتواند بفهمد چه چیزی اشتباه است و چگونه آن را درمان کند.
در طول اولین درمان، فیزیو از این فرصت استفاده می‌کند و سؤالات کلی در مورد وضعیت سلامتی و سبک زندگی بیمار می‌پرسد. عناصری که بهبود را از نزدیک مشروط می کنند. علاوه بر این، در صورت نیاز، او مطمئن خواهد شد که تمام اطلاعاتی را که می تواند برنامه مراقبت را تغییر دهد، به دست می آورد.
از تکنیک های مورد استفاده می توان به موارد زیر اشاره کرد: ماساژ درمانی، تمرینات تقویت عضلات، کشش و کشش، اولتراسوند، الکتروتراپی و غیره. همچنین می توان جلسات آب درمانی (در استخر) را نیز انجام داد تا از استرس کمتر مفاصل در سفر استفاده کرد.
در بیشتر مواقع، فیزیوتراپیست لیستی از تمرینات و حرکات کششی که می توانید در خانه انجام دهید برای کمک به بهبودی سریعتر به شما می دهد. او همچنین می تواند به بیماران توصیه های عملی در مورد آنچه بخورند و نکاتی که کیفیت زندگی شما را بهبود می بخشد، ارائه دهد.
بیشتر بخوانید : فیزیوتراپی دست
چرا پشتیبانی را شروع کنیم؟
ممکن است خوب باشد که هنگام ارائه پشتیبانی:
کشش یک عضله
پارگی عضله (کشش)
پارگی عضله
اپی کندیلیت آرنج
گرفتگی عضلات
رگ به رگ شدن مچ پا
پیچ خوردگی مچ دست
شکستگی دست (اسکافوئید)
شکستگی مچ دست
شکستگی مچ پا
تاندونیت های مختلف (زانو، بازو، لگن، آرنج و غیره)
و غیره را مورد بررسی قرار دهید.
منبع :جام جم آنلاین
دکترمتین در این باره می‌گوید: سندروم تورت یا (TS) یک اختلال عصبی است که اغلب در سنین 2 تا 21 سالگی شروع می‌شود و تا پایان عمر ادامه می‌یابد.
وی ادامه داد: این سندروم مرگبار نیست و افراد مبتلا به آن می‌توانند انتظار داشته باشند که طول عمر طبیعی داشته باشند. این اختلال در اثر آسیب هسته دمدار ایجاد می‌شود. هسته دمدار ساختاری در عقده‌های قاعده‌ای در مغز است.
این روانشناس علائم سندروم تورت را اینگونه تشریح کرد: سندروم تورت با حرکات ماهیچه‌ای سریع، تکراری و غیرارادی و صداهایی به نام «تیک» مشخص می‌شود و اغلب شامل مشکلات رفتاری است. اصطلاح «غیر ارادی» که برای توصیف تیک‌ها استفاده می‌شود، منبع سردرگمی است زیرا شناخته شده است که اکثر افراد مبتلا به این بیماری روی علائم خود کنترل دارند. چیزی که اغلب تشخیص داده نمی‌شود این است که کنترلی که میتوان از چند ثانیه تا چند ساعت در یک زمان اعمال کرد، فقط طغیان شدیدتر علائم را به تاخیر می‌اندازد.وی افزود: تیک‌ها در مبتلایان به سندروم تورت به عنوان افزایش تنش تجربه می‌شوند، مقاومت ناپذیر هستند و در نهایت باید انجام شوند. معمولاً تیک‌ها در نتیجه تنش یا استرس افزایش می‌یابند و با آرامش یا تمرکز روی یک کار جذب کننده، کاهش می‌یابند. علائم سندروم تورت مدتها است که به اشتباه به عنوان نشانه‌ای از ناهنجاری رفتاری یا «عادات عصبی» تعبیر می‌شود که اینطور نیست.دکترمتین ابراز کرد: دو دسته از تیک‌های سندروم تورت عبارتند از آن عبارتند از تیک‌های ساده و پیچیده. تیک‌های ساده مانند چشمک زدن، تکان دادن سر، بالا انداختن شانه ها، اخم کردن صورت، تکان دادن بینی و صاف کردن گلو، صداهای پارس کردن، جیغ، غرغر کردن، بلعیدن، استشمام کردن، صدای کلیک کردن زبان این روانشناس اضافه کرد: تنوع و پیچیدگی تیک‌ها یا علائم تیک مانندی که در سندروم تورت دیده می‌شود بسیار زیاد است. تیک‌های پیچیده مانند حرکتی و آوازی به طور مثال پریدن، دست زدن به افراد و اشیاء دیگر، چرخیدن به اطراف، حرکات مکرر تنه یا اندام و نیز بیان کلمات یا عبارات، کوپرولالیا (ابراز غیر ارادی کلمات نامناسب یا زشت)، اکوآلیا (تکرار یک صدا، کلمه یا عبارتی که به تازگی شنیده شده) یا پالیلالیا (تکرار کلمات خود). وی اظهار کرد: افراد مبتلا به سندروم تورت به ندرت همه این علائم را دارند. اکثر افراد برخی یا بسیاری از علائم را در مدت زمان طولانی و درجات مختلف نشان می‌دهند که شامل خفیف، متوسط یا شدید است.دکترمتین مطرح کرد: در موارد خفیف ابتلا به سندروم تورت، فرد ممکن است فقط چند تیک یا انقباض داشته باشد که ممکن است به نواحی صورت، چشم و شانه محدود شود اما در موارد شدیدتر ممکن است چندین ناحیه از بدن تحت تاثیر قرار گیرد.
> علائم سندروم تورت معمولاً در دوره‌های 3 تا 4 ماهه کاهش می‌یابد
این روانشناس متذکر شد: علائم سندروم تورت در برخی موارد روز به روز کاهش می‌یابد اما معمولاً در دوره‌های 3 تا 4 ماهه کاهش می‌یابد. الگوی کاهش گاهی اوقات می‌تواند برای افراد مبتلا به این بیماری که ممکن است درک تشدید یا کاهش ناگهانی علائم برایشان دشوار باشد ترسناک باشد.وی بیان کرد: علاوه بر تیک، مشکلات دیگری نیز ممکن است در افراد مبتلا به سندروم تورت بروز کند که شامل اختلال وسواس جبری، اختلال کمبود توجه و یا بیش فعالی و غیره باشد.دکترمتین ادامه داد: مشکلات رفتاری در مبتلایان به این سندروم ممکن است شامل رفتارهای اجباری و تکراری، مشکلات توجه، مشکلات خواب، افسردگی، عزت نفس ضعیف، عملکرد ضعیف مدرسه، انزوای اجتماعی، مدرسه و فوبیای اجتماعی باشد اما برخی از مشکلات رایج مشاهده شده عبارتند از رفتار مخالفت، سرکشی، رفتارهای تهاجمی و عدم همکاری.
این روانشناس عنوان کرد: درمان سندروم تورت بدین صورت است که تیک‌های خفیف که بر فعالیت‌های روزمره تاثیر نمی‌گذارند ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. با این حال، تیک‌های شدید می‌تواند عملکرد را در محل کار، مدرسه یا در موقعیت‌های اجتماعی دشوار کند. برخی از تیک‌ها حتی منجر به آسیب به خود می‌شوند. در این موارد، دارو درمانی یا رفتار درمانی ممکن است کمک‌کننده باشد.وی در پاسخ به این پرسش که " چگونه دارو می‌تواند به سندروم تورت کمک کند"، گفت: ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است داروهای اعصاب را برای سندروم تورت توصیه کند. نورولپتیک‌ها داروهایی هستند که فعالیت دوپامین را در مغز محدود می‌کنند. دوپامین یک ماده شیمیایی است که می‌تواند تیک‌ها را افزایش دهد. سایر داروها می‌توانند به مدیریت شرایطی که با سندروم تورت رخ می‌دهد، مانند ADHD یا OCD کمک کنند.دکترمتین مطرح کرد: رفتار درمانی نیزمی تواند به درمان سندروم تورت کمک کند.تیک‌های مرتبط با سندروم تورت غیرارادی هستند، بنابراین چیزی نیستند که بتوانید کنترل کنید. اما درمان‌های جدید به افراد کمک می‌کند تا تیک‌ها را مدیریت کنند و اثرات منفی آن را کاهش دهند.این روانشناس گفت: مداخله رفتاری جامع برای تیک‌ها به افراد کمک می‌کند تا مشکلات کمتری را احساس کنند زیراهیجان یا اضطراب باعث بدتر شدن تیک می‌شود. آرام ماندن و اجتناب از موقعیت‌های استرس زا ممکن است دفعات تیک‌ها را کاهش دهد.
>علت اصلی ابتلا به سندروم تورت دقیقا مشخص نیست
درادامه نیز دکتر مرادی در این باره خاطرنشان کرد: سندروم تورِت یک عارضه عصبی است که به وسیله ترکیبی از حرکات و صداهایِ ناخواسته که به آنها تیک می‌گویند، توصیف می‌شود. این گونه حرکات تحت کنترل فرد نیست.
وی ادامه داد: حرکات کلیشه‌ای پریدن یا رقصیدن، بیش‌فعالی و اختلالات یادگیری علایم شاخص این سندروم محسوب می‌شوند. شروع این اختلال قبل از 16 سالگی و معمولاً در 5 سالگی است.این فوق تخصص درد عنوان کرد: تیک‌ها اغلب خطری برای سلامتِ عمومیِ فرد محسوب نمی‌شوند، هر چند تیک‌های حرکتی مانند تکان دادن سَر می‌تواند دردناک باشد.با این وجود، کودکان و بزرگ‌سالانی که دچار سندروم تورت هستند، ممکن است مشکلاتی مانند دوری از جامعه، خجالت و کمبود اعتماد به نفس را تجربه کنند.وی اظهار کرد: به طور کلی دو نوع تیک وجود دارند که عبارتند از حرکتی و صوتی.تیک‌های حرکتی مربوط حرکات بدن هستند شامل چشمک زدن، بالا انداختن شانه ها، یا تکان دادن دست و تیک‌های صوتی صداهایی هستند که فرد با دهان خود تولید می‌کند. از جمله تیک‌های صوتی میتوان به زمزمه کردن، صاف کردن گلو، یا داد زدن یک کلمه یا عبارت اشاره کرد.دکتر مرادی افزود: تیک‌ها می‌توانند ساده یا پیچیده نیز باشند.تیک‌های ساده فقط چند قسمت از بدن را درگیر می‌کند ولی تیک‌های پیچیده معمولاً چندین قسمت مختلف بدن را درگیر می‌کنند و می‌توانند دارای الگو باشند. این فوق تخصص درد اذعان داشت: علت اصلی ابتلا به سندروم تورت تاکنون دقیقا مشخص نیست. این سندروم اختلال پیچیده‌ای است که ممکن است ترکیبی از ژنتیک و عوامل محیطی باشد.مواد شیمیایی مغز که پالس‌های عصبی را منتقل می‌کنند (انتقال‌دهنده‌های عصبی)، مانند دوپامین و سروتونین، ممکن است در ایجاد این سندروم نقش داشته باشند.وی مطرح کرد: از عوامل خطر ابتلا به سندروم تورت باید به موارد مختلفی اشاره کرد که عبارتند از این که اگر کسی از اعضای خانواده به سندروم تورت یا اختلال‌های دیگر تیک مبتلا بوده باشد، خطر ابتلا به سندروم تورت افزایش می‌یابد و مردها 3 تا 4 برابر بیشتر از زنان احتمال دارد که به سندروم تورت مبتلا شوند.
دکتر مرادی ابراز کرد: مهمترین نشانه اختلال سندروم تورت، تیک است. برخی از این تیک‌ها خیلی خفیف بوده و جلب توجه نمی‌کنند. برخی دیگر بیشتر رخ می‌دهند و مشخص ترند. اضطراب، هیجان، بیماری یا خستگی این تیک‌ها را بدتر می‌کنند. هر چه این تیک‌ها شدیدتر باشند، آزاردهنده‌تر خواهند بود و زندگی اجتماعی و کاری فرد را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهند.این فوق تخصص درد در پاسخ به این پرسش که " دوره و روند سندروم تورت چگونه چیست "، گفت: تیک‌ها پس از ایجاد شدن در طول زمان با نوع، فرکانس، مکان و شدت متفاوت ظاهر می‌شوند. اولین علائم معمولا در ناحیه سر و گردن رخ می‌دهد و ممکن است به عضلات تنه و اندام برسد. تیک‌های حرکتی به طور کلی قبل از تیک‌های صوتی پیش می‌آیند و تیک‌های ساده اغلب قبل از تیک‌های پیچیده هستند.وی ادامه داد: اکثر بیماران مبتلا به این سندروم قبل از سال‌های اواسط نوجوانی با اوج شدت تیک و در مراحل پایانی سال‌های نوجوانی بهبود می‌یابند. تقریبا 10 تا 15 درصد از کسانی که تحت تاثیر بیماری قرار دارند، دوره‌ای پیشرونده یا غیر فعال دارند که تا بزرگسالی به طول می‌انجامد.دکتر مرادی در پاسخ به این پرسش که "سندروم تورت چه تاثیری بر زندگی دارد"، اظهار کرد: سندروم تورت می‌تواند به ویژه برای کودکی که تازه مدرسه را شروع کرده بسیارناراحت‌کننده باشد.علاوه بر تیک‌ها دشواری تمرکز حواس، بیش فعالی و دیس‌لکسی(خوانش پریشی) در این کودکان پدیده‌هایی معمولی است.این بیماری می‌تواند به شدت متغیر باشد و از دوره‌های سخت تیک‌ها تا دوره‌هایی که نشانه‌ای از آن دیده نمی‌شود، تغییر یابد. استرس نیز معمولا باعث تحریک علایم این بیماری می‌شود.وی افزود: در بسیاری از مبتلایان به این سندروم، نشانه‌های بیماری در بزرگسالی از بین می‌رود. اگر چنین هم نباشد، بسیاری می‌توانند بطوری بر تیک‌های خود مسلط شوند که اطرافیان متوجه آنها نشوند و سپس در خانه این علایم بروز می‌کند.بسیاری می‌توانند به رغم داشتن این بیماری زندگی اجتماعی خوبی داشته باشند. تفاهم پیرامون آن اهمیت بسیاری در این زمینه دارد.این فوق تخصص درد اظهارکرد: معمولا در کسانی که مبتلا به سندروم تورت هستند، انگیزش‌های آنی ایجاد می‌شود و آنها از وسواس، اضطراب یا افسردگی رنج می‌برند. این بیماری بر هوش یا استعدادهای اشخاص تاثیری نمی‌گذارد.
وی توضیح داد: بسیاری از افراد مبتلا به سندروم تورت مشکلات رفتاری عصبی اضافه‌ای را تجربه می‌کنند که اغلب باعث آسیب (حتی بیشتر از تیک‌های خودشان) می‌شوند.این موارد شامل عدم توجه،بیش فعالی و تکانشی بودن،مشکلات خواندن، نوشتن و ریاضی،علائم وسواسی-اجباری است.برای مثال، نگرانی در مورد خاک و میکروب‌ها ممکن است با شستشوی تکراری دست همراه باشد و نگرانی‌هایی در مورد اتفاقات بد ممکن است با رفتارهای روحی مانند شمارش، تکرار، مرتب‌سازی و چیدن وسایل باشد.
دکترمرادی ادامه داد: افراد مبتلا به سندروم تورت همچنین مشکلات مربوط به افسردگی یا اختلالات اضطرابی و همچنین مشکلات دیگر زندگی را گزارش کرده‌اند که ممکن است یا به طور مستقیم با سندروم تورت ارتباط داشته و یا نداشته باشد.علاوه بر این، اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به سندروم تورت در کاهش قابل توجهی در تیک‌های حرکتی و صوتی در اواخر نوجوانی و اوایل جوانی نشان می‌دهند، ولی ممکن است اختلالات مرتبط با مشکلات عصبی را هنوز حفظ کنند.
این فوق تخصص درد متذکر شد: با توجه به طیف وسیعی از عوارض بالقوه، افرادی که سندروم را دارند، با دریافت مراقبت‌های پزشکی که برنامه درمان جامعی را ارائه می‌دهند، بهبود زیادی خواهند داشت.وی توضیح داد که معمولا افراد مبتلا به بیماری سندروم تورت زندگی سالم و فعالی دارند اما به طور کلی عوارضی که همراه با این بیماری ایجاد می‌شود عبارتند از اختلال بیش فعالی یا کمبود توجه،اختلال وسواس اجباری (OCD)،اختلال طیف اوتیسم، ناتوانی یادگیری،اختلالات خواب،اختلالات اضطرابی،افسردگی و ایجاد خشم.دکتر مرادی در پاسخ به این پرسش که " آیا سندروم تورت ارثی است "، گفت: شواهد حاصل از مطالعات دوقلوها و خانواده نشان می‌دهد که سندروم تورت یک اختلال ارثی است.اگرچه مطالعات اولیه خانوادگی حاکی از یک وراثت اتوزومی غالب است (یک اختلال غالب اتوزومال یکی از مواردی است که در آن فقط یک نسخه از ژن معیوب، که از یکی از والدین به ارث رسیده است، برای ایجاد این اختلال کافی است)، اما مطالعات اخیر نشان می‌دهد که الگوی وراثتی، بسیار پیچیده‌تر است.این فوق تخصص درد اظهار کرد: جنسیت فرد نیز در بیان ژن سندروم تورت نقش مهمی دارد. مردان، احتمالا خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال تیک دارند. درحالیکه، زنان در معرض خطر بیشتر برای علائم وسواس اجباری هستند.مشاوره ژنتیکی افراد مبتلا به این سندروم باید یک بررسی کامل از کلیه شرایط بالقوه ارثی در خانواده داشته باشد.وی تشریح کرد: پزشک متخصص در ابتدا پس از تایید اینکه بیمار تا به حال هر دو نوع تیک حرکتی و صوتی را برای حداقل یک سال داشته است، سندروم تورت را تشخیص می‌دهد.برای بیمار، تشخیص قطعی سندروم تورت فقط زمانی است که علائم در برخی موارد وجود داشته باشد. البته وجود سایر شرایط عصبی نیز می‌تواند به پزشک معالج در تشخیص این بیماری کمک کند.دکتر مرادی اضافه کرد: در تشخیص این بیماری هیچ آزمایش خون یا آزمایشات تصویربرداری مورد نیاز نیست. در موارد نادر که سندروم تورت با اختلالات دیگری همراه می‌باشد مطالعات خاصی انجام می‌گیرد که این مطالعات عبارتند از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام آر آی)، توموگرافی کامپیوتری ( سی تی اسکن )، مطالعات الکتروانسفالوگرام یا همان نوار مغز (EEG) و در برخی موارد برخی آزمایش‌های خون.این فوق تخصص درد می‌گوید که درمان تیک‌های حرکتی و صوتی در مبتلایان به بیماری سندروم تورت بستگی به میزان تاثیر تیک بر فرد و اثرات روحی و اجتماعی آن بر بیمار دارد اما به طور قطعی درمان خاصی برای سندرم تورت موجود نیست. با این حال اگر تیک باعث آزار فرد یا اختلال در فعالیت‌های او نشود، ممکن است تنها نیاز به حمایت خوب، آموزش و اطمینان بخشی داشته باشد.وی متذکر شد: در برخی موارد فرد مبتلا به سندروم تورت باید در مورد درمان تیک مورد نظر با پزشک خود مشورت نماید که عبارتند از ایجاد ناراحتی‌های شدید و قابل توجه برای فرد، مختل شدن زندگی روزمره و فعالیت‌های کودک در مدرسه و بروز انزوای اجتماعی و افسردگی.دکتر مرادی اظهار کرد: روش‌های درمانی مختلفی معمولا برای فرد مبتلا به سندروم تورت انجام می‌گیرد که شامل آموزش خانواده (آموزش نحوه برخورد با فرد مبتلا )، دارو درمانی (داروهای مسدود‌کننده دوپامین اولین خط درمان اختلالات تیک هستند)، رفتار درمانی (آموزش وارونه‌سازی عادت) و درمان با جراحی اعصاب است.این فوق تخصص درد اذعان کرد: اغلب سخت‌ترین قسمت زندگی با مبتلایان به سندروم تورت این است که با خجالت و ناامیدی در مواجهه با تیک‌هایی که نمی‌توانید آنها را کنترل کنید، مقابله کنید.وی ادامه داد: در حالی که از پزشک خود برای درمان کمک می‌گیرید، می‌توانید چند عمل دیگر را برای داشتن احساس بهتر انجام دهید که شامل دریافت پشتیبانی، فعال ماندن، ریلکس کردن و به خود آموزش دادن است.
دکتر مرادی توضیح داد: در صورت ابتلا به این سندروم خانواده، دوستان، تیم مراقبت‌های بهداشتی یا گروه‌های حمایت‌کننده می‌تواند به شما در حل مشکلات تورت کمک کند و ورزش کنید نقاشی بکشید و یا برای انجام کارها داوطلب شوید.این فعالیت‌ها علایم را در ذهن شما از بین می‌برد.ریلکس کنید: یک کتاب بخوانید، به موسیقی گوش دهید و می‌توانید از فعالیت‌های کم اهمیت لذت ببرید تا با استرس‌هایی که می‌تواند منجر به تیک شود، مقابله کنید و در مورد وضعیت خود همه چیز را بیاموزید تا بدانید که در زمانی که علائم رخ می‌دهند چه کاری باید انجام دهید.
این فوق تخصص درد عنوان کرد: درمان رفتاری برای مبتلایان به سندروم تورت معمولا توسط یک روانشناس یا یک متخصص آموزش دیده ارائه می‌شود. دو نوع درمان رفتاری وجود دارد که تیک را کاهش می‌دهد که عبارتنداز تمرین برگرداندن عادت و در معرض قرار گرفتن (ERP).وی ادامه داد: رویکرد تمرین برگرداندن عادت شامل کار کردن روی احساسات پیش آگهی تیک است. مرحله بعدی یافتن راهی جایگزین برای از بین بردن تیک است. روش در معرض قرار گرفتن (ERP) نیز شما را ترغیب می‌کند تا تیک خود را کنترل کنید. تکنیک‌های مورد استفاده شامل تحمل احساس پیش آگهی بدون انجام تیک تا زمانی که خواسته درونی شما از بین برود.دکتر مرادی گفت: برای درمان سندروم تورت هیچ دارویی وجود ندارد آن را به‌طور کامل درمان نماید. با این‌حال، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است یک یا چند داروی را برای کمک به مدیریت علائم فرد تجویز کند مانند هالوپریدول (هالدول)، آریپیپرازول (ابیلیفای)، ریسپریدون (ریسپردال) و یا سایر داروهای اعصاب که می‌توانند به مسدود کردن یا تضعیف گیرنده‌های دوپامین در مغز و مدیریت تیک کمک کنند.این فوق تخصص درد ابراز داشت: یکی دیگر از انواع درمان سندروم تورت، تحریک عمیق مغز است که برای افراد مبتلا به تیک شدید در دسترس است. برای افراد مبتلا به سندرم تورت، اثربخشی این نوع درمان هنوز در دست بررسی است.
وی اضافه کرد: در این روش ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است دستگاهی را که با باتری کار می‌کند در مغز شما کاشت نماید تا قسمت‌هایی را که حرکت را کنترل می‌کنند، تحریک نماید.از طرف دیگر، آنها ممکن است سیم‌های الکتریکی را در مغز شما کاشت کنند تا محرک‌های الکتریکی را به آن نواحی ارسال کنند.دکتر مرادی در پایان گفت که روش تحریک عمیق مغز برای افرادی که دارای تیک‌هایی هستند که درمان آن بسیار دشوار است، مفید واقع می‌شود لذا شما باید با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود صحبت کنید تا در مورد خطرات و مزایای بالقوه آن برای شما و اینکه آیا این درمان برای نیازهای مراقبت‌های بهداشتی شما مفید است یا خیر صحبت کنید.
منبع : آفتاب
ایسنا/کرمان مطالعات برخی از دانشمندان بخش اعصاب دانشکده پزشکی دانشگاه هال یورک نشان می‌دهد که ویروس کووید ۱۹ می‌تواند بر حافظه کوتاه مدت تأثیر بگذارد.
به گزارش ایسنا، در مقاله‌ای که توسط برخی از دانشمندان بخش اعصاب دانشکده پزشکی دانشگاه هال یورک انگلستان منتشر شده، آمده است: اگرچه به خوبی شناخته شده است که کووید به صورت مستقیم بر سیستم تنفسی تأثیر می گذارد، اما شاید کمتر شناخته شده باشد که این ویروس می‌تواند بر عملکرد شناختی نیز تأثیر بگذارد.
بسیاری از افراد مبتلا به کووید، پدیده‌ای را تجربه می‌کنند که معمولاً «مه مغزی» نامیده می‌شود، که می‌تواند شامل مشکلات در یادآوری، تمرکز و انجام کارهای روزانه باشد. «مه مغزی» همچنین می‌تواند نشانه‌ای از کووید طولانی باشد، که در آن افراد ماه‌ها یا حتی سال‌ها پس از عفونت از علائم مداوم کووید رنج می‌برند.
در یک مطالعه اخیر، ما دریافته ایم که کووید بر عملکرد حافظه فعال تأثیر منفی می‌گذارد، (فقط در بزرگسالان ۲۵ سال به بالا) اما نتایج ما نشان می‌دهد که عملکرد حافظه می‌تواند در طول زمان پس از عفونت کووید بهبود یابد، اما افرادی که علائم مداوم دارند ممکن است همچنان در «حافظه کاری» خود مشکل داشته باشند.
«حافظه کاری»، شکلی از حافظه کوتاه مدت بوده که به ما اجازه می دهد تا در حین انجام کارهایی مانند حل مسئله، خواندن یا گفتگو و ... اطلاعات را ذخیره و بازیابی کنیم. بنابراین اختلال در عملکرد «حافظه کاری» می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره فرد داشته باشد.
در مطالعات قبلی رابطه بین کووید و عملکرد شناختی نشان داده شده است اما آنها معمولاً شامل نظرسنجی‌های طولانی با وظایف متعدد بوده و اغلب تنها بر روی مواردی تمرکز داشته که شدیداً تحت تأثیر عفونت کووید قرار گرفته بودند اما در این تحقیق به دنبال آن بودیم که چیزی ساده‌تری را ارائه دهیم که تا حد امکان مخاطبان گسترده‌ای را درگیر کند و به ما اجازه دهد تا به سرعت تأثیر کووید را بر عملکرد «حافظه فعال» ارزیابی کنیم. بنابراین ما یک نظرسنجی آنلاین ناشناس و مسابقه حافظه با عناصر گیمیفیکیشن طراحی کردیم که میتوان آن را به سرعت از طریق پلتفرم‌های مختلف از جمله گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و رایانه‌های شخصی تکمیل کرد.
این نظرسنجی شامل سؤالاتی در مورد وضعیت کووید شرکت کنندگان و هرگونه علائم مداوم در صورت وجود، بود. همچنین از آنها خواسته شد تا مشکلات شناختی خود را ارزیابی کنند. به عنوان مثال در مورد توانایی آنها در به خاطر سپردن چیزها یا تمرکز بر روی وظایف. مسابقه یک بازی حافظه کاری تصویری بود که در آن شرکت کنندگان باید تصاویر میوه ها، حیوانات، اعداد یا اشیاء را به خاطر سپرده و به یاد بیاورند.
بیش از ۵۴۰۰ نفر در این مطالعه بین دسامبر ۲۰۲۰ و ژوئیه ۲۰۲۱ در طیفی از گروه های سنی مختلف از ۱۸ تا ۲۴ سال، تا ۸۵ سال به بالا، شرکت کردند که حدود ۳۱.۴ درصد از شرکت کنندگان مبتلا به کووید و ۶۸.۶ درصد نیز مبتلا نبودند.
نمرات حافظه برای گروه کووید در مقایسه با گروه غیر کووید در هر رده سنی به جز جوانترین گروه، (۱۸ تا ۲۴ سال)، به طور قابل توجهی کمتر بود. در این مطالعه یک همبستگی مثبت بین تعداد ماه هایی که از ابتلا به کووید (کمتر از یک تا ۱۷) می گذرد و نمرات حافظه مشاهده شده که نشان می دهد عملکرد حافظه می تواند در طول زمان پس از عفونت کووید بهبود یابد.
تقریباً ۵۰ درصد از گروه کووید گزارش کردند که علائم کووید مداوم داشته و این شرکت کنندگان در مقایسه با کسانی که به کووید مبتلا اما علائم مداوم نداشتند احتمال بیشتری داشته که نمرات حافظه پایین تری داشته باشند.
اگرچه نمی‌دانیم شرکت‌کنندگان در این تحقیق به کدام گونه‌های کووید آلوده شده بودند، اما این مطالعه در زمانی انجام شد که سویه های آلفا و دلتا به صورت برجسته در دنیا در حال گردش بود و هنوز خبری از سویه امیکرون نبود ضمن آنکه برای تعیین تأثیر انواع امیکرون بر عملکرد «حافظه فعال» و همچنین اینکه آیا واکسیناسیون ممکن است نقش محافظتی داشته باشد، یا خیر به تحقیقات بیشتری نیاز است.
همچنین این مطالعه نمی تواند نشان دهد که عفونت کووید چیست که باعث نقص حافظه و مه مغزی می شود ولی مطالعات آینده بر روی اندازه گیری فعالیت مغز در افراد مبتلا به کووید و بدون کووید طولانی در حالی که آنها وظایف «حافظه کاری» را انجام می دهند، با استفاده از تکنیک هایی مانند الکتروانسفالوگرافی و تصویربرداری تشدید مغناطیسی می تواند انجام شود که امیدواریم این رویکرد بینش جدیدی را در مورد چگونگی تأثیر کووید بر مغز افراد مبتلا به کووید طولانی مدت به ما ارائه دهد.
به گزارش ایسنا، در پایان این مقاله آمده است: یافته‌های این تحقیق مبنی بر اینکه به نظر می‌رسد «حافظه فعال» در طول زمان بهبود می‌یابد، می‌تواند نقطه امیدواری باشد. اما از آنجایی که عملکرد «حافظه فعال» ممکن است در افرادی که علائم کووید مداوم دارند همچنان مختل شود، پیشنهاد می شود که یک رویکرد جامع برای درمان بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت بر روی حافظه تمرکز کند.
در برنامه ضربان شبکه سلامت سیما سید جواد حسینی نژاد، متخصص مغز و اعصاب و عضو هیئت علمی دانشگاه بقیه الله در خصوص بیماری آلزایمر به گفت و گو پرداخت.
کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال که حافظه چیست، گفت: حافظه ترکیب سه فعالیت در مغز است. مهمترین قسمت، ثبت و دریافت اطلاعات از محیط است که در لوب گیجگاهی ذخیره می‌شود تا فرد در زمان لازم بتواند آنها را بازیابی کند. این سه فرآیند، حافظه نام دارند و هرگونه اختلالی در این سه مرحله، با اختلال حافظه همراه است.
وی افزود: گاهی استرس زیاد باعث عدم تمرکز و ثبت نشدن وقایع در مغز می شود که با فراموشی حاصل از آلزایمر، تفاوت دارد.
عضو هیئت علمی دانشگاه گفت: مهمترین علامت بیماری آلزایمر، اختلال حافظه است. در بیماری آلزایمر، معمولاً اطرافیان بیمار شکایت دارند و خود بیمار هیچگونه شکایتی ندارد.
وی حافظه فوری، حافظه اخیر و حافظه دور را سه قسمت اصلی حافظه دانست و یادآوری کرد: مهمترین قسمت از حافظه که در بیماران آلزایمری آسیب می‌بیند، حافظه اخیر است. این افراد، حوادث چند ساعت پیش را فراموش می‌کنند؛ اما حوادث سال‌های دور را به خاطر سپرده اند. از جمله افتراق انواع فراموشی ها این است که کسانی که مبتلا به آلزایمر نیستند، در همه انواع حافظه دچار مشکل می شوند.
در بیماری کم کاری تیروئید، کمبود ویتامین B۱۲، افسردگی و استرس‌های روحی و روانی، میزانی از اختلال حافظه وجود دارد که پس از درمان، قابل برگشت است و نباید با اختلال حافظه بیماری آلزایمر، اشتباه شود.
وی افزود: در آمریکا حدود ۲۰ درصد افراد بالای ۶۵ سال، به درجاتی از بیماری آلزایمر مبتلا هستند، این آمار در افراد بالای ۸۵ سال به ۴۰ درصد افزایش می یابد.
این متخصص مغز و اعصاب در پاسخ به این سوال که آیا آلزایمر، تنها از دست دادن حافظه اخیر است یا موارد دیگری را نیز شامل می‌شود، گفت: در بیماری آلزایمر، قسمت‌های مختلف از مغز توسط «انباشت پروتئینی» که در سلول‌های مغز انجام می شود، باعث تخریب سلول‌های مغز می‌شود. طبیعتاً علائم آلزایمر تنها به اختلالات حافظه محدود نمی‌شود و به تناسب این که چه قسمتی از مغز درگیر شود، علائم متفاوت خواهد بود.
حسینی نژاد افزود: اگر قسمت جلوی پیشانی مغز درگیر شود، فرد علائمی از اختلال شخصیت و افسردگی پیدا می‌کند. یکی از مشکلاتی که اطرافیان فرد آلزایمری را آزار می دهد، توهم‌های ناشی از بدبینی است. بی قراری و خروج از منزل نیز از دیگر علائم بیماری آلزایمر است (نگهداری از این افراد، به دلیل اختلال حافظه اخیر، پرخاشگری، بی قراری، توهم هذیان و اختلال شخصیت، بسیار مشکل است).
این استاد دانشگاه یادآور شد: توهم و هذیان فرد مبتلا به آلزایمر، در اختیار خودش نیست. توصیه می‌شود در برخورد با این افراد، هیچگونه تایید و انکاری، انجام نگیرد. بهترین کار این است که سعی کنید موضوع را عوض کرده و با موضوع‌های خوشایند بیمار، با او صحبت کنید.
وی افزود: علائم آلزایمر در تاریکی هوا شدیدتر می شوند؛ به همین جهت، برای جلوگیری از این مسئله توصیه می‌شود نور داخل منزل را به نحو مناسبی تنظیم کنید.
کارشناس برنامه به فرزندان خانواده‌ها توصیه کرد: پدر و مادر‌ها را از خانه‌های قدیمیشان خارج نکنید؛ زیرا این افراد با محیط آشنای قبلی، خاطره و انس دارند که در حفظ آرامش آن ها، بسیار تأثیرگذار است.
وی همچنین در پاسخ به این سوال که آیا میتوان به طور صد در صد از ابتلا به آلزایمر جلوگیری کرد، گفت: می‌توانیم علائم را به تاخیر بیندازیم و از شدت آن ها بکاهیم؛ اما نمی‌توان به طور صد در صد از بروز آن پیشگیری کرد.
این متخصص مغز و اعصاب گفت: بیماری آلزایمر معمولاً به یک زمینه مستعد ژنتیکی و همچنین عوامل محیطی، برای بروز خود نیازمند است. تحقیقات انجام گرفته، مؤید این نکته هستند که افرادی که سابقه مطالعه بیشتری دارند، دیرتر به آلزایمر مبتلا می‌شوند و یا در صورت ابتلا، خفیف‌تر مبتلا می‌شوند؛ زیرا در این افراد سلول‌های مغزی، مرتب در حال فعالیت هستند و بازسازی و قوی‌تر می‌شوند.
تفاوت روانپزشک و متخصص مغز و اعصاب
وی همچنین از ورزش به عنوان عاملی که در جلوگیری از انواع بیماری‌ها موثر است، نام برد.
کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال که آیا غذا‌ها می‌توانند در ابتلای افراد به آلزایمر نقش داشته باشند، گفت: غذا‌های چرب و پر پروتئین، غذا‌های فرآوری شده و صنعتی، فرد را مستعد ابتلا به این بیماری می‌کنند و یا حتی ممکن است، ابتلا به این بیماری را سرعت بخشند.
وی افزود: مصرف غذا‌های حاوی فسفر، سلنیوم و منیزیوم، به بازسازی سلول‌های مغزی کمک می‌کنند.
او همچنین به افرادی که خام گیاهخوار هستند، از نظر کمبود ویتامین B۱۲ (که با اختلال حافظه همراه است)، هشدار داد.
وی همچنین از آلودگی هوا، به عنوان عامل موثر در ابتلا به آلزایمر نام برد.
این متخصص نورولوژی گفت: درمان‌های دارویی تنها سیر پیشرفت آلزایمر را کُند می کنند و بر درمان مؤثر نیستند. شاید در آینده بتوان با استفاده از سلول‌های بنیادی در درمان بیماری آلزایمر موفق بود.
منبع : باشگاه خبرنگاران جوان